نیاباران!زمین جای قشنگی نیست .من ازاهل زمینم،

خوب می دانم که گل درعقدزنبور است،ولی

سودای بلبل دارد وپروانه راهم دوست دارد

باز منم و شب و تنهايي هردومون / منم و يه کوچه که خيسه از بارون.

طبق معمول قدم زنون / رد ميشم از کنار باغچه تون.

زير لبم همش ميگم خدا چرا تنها منم / چرا ندارم همدمي،ميگم که با دنيا بدم.

چرا تو اين زمونه به من ميگن ديوونه / مگه گناهم چيه که دلم سرگردونه.

رفت به سوي آسمون ،چشماي من خيلي آروم / يادم اومد يه روزي ميشدم باهاش آروم.

دوباره گلايه هام شروع شد از خداجون / چرا ستاره اي من ندارم تو آسمون.

ستارمو من از تو ميخوام خدايا / منو چرا اي خدا تنها گذاشت تو دنيا.

هديه دادي به من اونو يه روز خدايا / ولي چه بي تفاوت کرديش از من جدا.

ما آدما که هيچوقت پس نميگيريم هديه رو / تو که ديگه خدايي چرا گرفتيش اونو...

این از طرف آرش جان هست ،خودش سروده .گفتی بودی بذارمش تووبم حالاگذاشتم بفرما عزیز.

مرده بودم زنده شدم

گریه بودم خنده شدم

دولت عشق آمد و من

دولت پاینده شدم

ایــــن روزهــــا فاصلــه عشـــق و فاحشگـــی در حد یک شب است...

 شبــی کــه فـــردایش نمیـــدانی عاشـــق میخــواندت یا فاحشـــه!!!

بـــه همیــــن ســـادگـــــی...

دروغ رو هــمــه مــیــگـــن ؛

امــا اونــجــاش بــه آدم فــشــار مـــیــاد

کــه هــمــراه بــا شــنــیـــدن  دروغ

خــر هـــم فـــرض بــشـــی